فشار جو زهره، یعنی وزن گازهای موجود در جو آن، 90 برابر فشار جو زمین است. از آسمان زهره باران اسید سولفوریک می بارد. بنابراین اگر روی سطح زهره بایستید، مچاله، جزغاله و سر انجام حل خواهید شد!

یک نکته ی استثنایی در مورد زهره این است که جهت حرکت وضعی آن ( یعنی چرخش به دور خودش) بر خلاف جهت چرخش بقیه ی سیارات درونی منظومه ی شمسی است، یعنی از شرق به غرب؛ البته دو سیاره ی بیرونی اورانوس و پلوتو هم این گونه هستند؛ به این ترتیب خورشید در سطح زهره از غرب طلوع می کند و از شرق، غروب!

زهره به علت داشتن ابرهای ضخیم، نور خورشید را درخشان تر باز می تاباند. به همین دلیل زهره، بعد از خورشید و ماه یکی از درخشان ترین اجرام سماوی است که از روی زمین دیده می شود. در زیر ابرهای ضخیم، که از دشت هایی با صخره هایی صاف و سنگی درست شده است. ناحیه ای مرتفع به نام ایشتارترا به پهنای 2900 کیلومتر در زهره وجود دارد. همچنین در سطح زهره کوه هایی هم وجود دارد که بعضی از این کوه ها از کو ه اورست، بلند ترین کوه روی زمین، بلندتر هستند.