در اين مقالــه به بحث در باره ي انــواع انـــرژي تجديد پذير (Renewable energy )و به خصوص انرژي زمين گرمايي (Geothermal energy ) خواهم پرداخت.
منابع انرژي تجديد پذير تمام نمي شود و معمولا" آلودگي بوجود نمي آورند .برخــي از اين منابع عبارتند از انــرژي خورشيدي (Solar energy ) ،انــرژي باد (Wind energy ) ،انرژي امواج دريا (Seawave energy ) ،انرژي هيدروالكتريك (Hydroelectric energy )،انرژي زمين گرمايي ( geothermal wnergy ) و سوخت هاي گياهي (vegetable fuels )و انرژي بيومس(.(Bio mass Energy از صفحه هاي خورشيدي به عنوان وسيله اي براي تبديل انرژي استفاده مي شود كه نور خورشيد را به گرما تبديل مي كنند .از اين وسيله براي گرم كردن آب خانگي تا دماي حدود 70 درجه سانتيگراد استفاده مي شود.همچنين از سلول هاي خورشيدي براي تبديل مستقيم انرژي نوراني به انرژي الكتريكي استفاده مي شود.
آسياهاي بادي عظيم كه توربين هاي بادي ناميده مي شوند،انرژي جريان باد را به انرژي الكتريكي تبديل كنند.اما اين آسياها در مناطقي كاربرد دارند كه وزش دائمي باد وجود داشته باشد .نمونه اين آسياهاي بادي را مي توان در منجيل استان گيلان مشاهده كرد
افت و خيز امواج دريا را مي توان به كمك نوعي مبدل به انرژي لازم براي به كار انداختن مولدهاي برق تبديل كرد .هرچند اين كار مشكل است و توليد الكتريسيته در مقياس بزرگ با اين روش تا آينده ها ي نزديك عملي نخواهد بود ولي اكنون دستگاههاي كوچك از اين نوع براي تامين انرژي لازم براي مردمي كه در جزيره ها زندگي مي كنند توسعه يافته است.
جريان آب از ارتفاع زياد به سطح پايين تر از پشت يك سد را مي توان در يك طرح هيدروليكي براي به كار انداختن توربين آبي متصل به يك مولد برق به كار برد.
انرژي زمين گرمايي به گرماي موجود در زير سطح كره ي زمين گفته مي شود.مقدار اين انرژي به مراتب بيشتر از مصرف فعلي انرژي در جهان است ،ولي توليد آن به جز در نواحي اي كه به عنوان محل آتش فشان يا زلزله شناخته مي شوند بسيار كم است.براي استفاده از انرژي زمين گرمايي ،آب سرد را از طريق مجرايي به طرف صخره هاي داغ ،در عمق مي فرستند و آن را از طريق مجرايي ديگر به صورت آب گرم و يا بخار خارج مي كنند.از اين آب گرم و يا بخار مي توان براي گرم كردن خانه ها و يا به كار انداختن يك توربين بخار مولد برق استفاده كرد.انرژي زمين گرمايي در صورتي تجديد پذير محسوب مي شود كه انرژي برداشت شده بيش از انرژي كه از طريق مركز زمين جايگزين مي شود،نباشد و همچنين مقدار آب تزريق شده و آب خارج شده برابر باشد.
سوخت هاي گياهي ،شامل محصولات زراعي (مانند تفاله هاي دانه هاي روغني )،بقاياي محصولات (مانند كاه)،گياهان طبيعي كه براي استفاده از چوب آنها كشت مي شوند،فضولات حيوانات و فاضلاب هاي انساني است.بر اثر تخمير سوخت هاي گياهي توسط آنزيم آنها و تجزيه ي آنها به وسيله ي باكتري ها در نبود هوا،مي توان موادي نظير الكل (اتانول) و گاز متان به دست آورد.سوخت هاي گياهي مايع مي توانند جانشين بنزين شوند،هرچند انرژي آنها در حدود 50 درصد كمتر از بنزين است ولي سرب و گوگرد ندارند و در نتيجه تميزترند.
مقدمه
بي هيچ ترديدي يكي از بزرگترين دغدغه هاي فكري امروز دانشمندان دنيا تامين انرژي مورد نياز براي مصارف مختلف است.در حال حاضر تقريبا" تمام اين انرژي از سوخت هاي فسيلي مثل نفت و گاز و و يا زغال سنگ و مقدار كمي هم از سوخت هاي هسته اي تامين مي شود.
ميليونها سال طول مي كشد تا تنه هاي پوسيده ي درختان يا باقي مانده ي جانوران در زير گل و لاي و تحت فشار و دماي مناسب به زغال سنگ يا نفت و گاز تبديل مي شود.با توجه به روند رو به رشد استفاده از اين نوع انرژي و با عنايت به ذخائر موجود نفت و گاز طول نخواهد كشيد كه سوخت هاي فسيلي تمام شوند و بشر عمده ترين منبع انرژي خود را از دست بدهد.
ضمنا" استفاده از سوختهاي فسيلي به دليل توليد گازهايي مثل دي اكسيد كربن (CO2 ) و يا دي اكسيد گوگرد (So2 ) از آلاينده هاي مهم هوا به شمار مي رود كه باعث نگراني است.
سوختهاي هسته اي نيز با آنكه آلوده كننده هوا نيستند اما به دليل پرتو زايي كاربرد آنها زيان آور است.از طرفي محصولات شكافت به دليل نوترون اضافي كه دارند.خود پرتو زا هستند و براي رسيدن به پايداري از گسيل زا استفاده مي كنند و نگهداري و يا دفن آنها مسائل زيست محيطي مهمي را به دنبال دارد .گاهي نيز حوادثي مثل حادثه چه نوبيل رخ مي دهد كه محيط زيست را به شدت تهديد مي كند.از طرفي قدرتهاي بزرگ با مانع تراشي مانع از استفاده كشورهاي كوچكتر از اين انرژي مي شوند.
بشر از دير باز با به كار گيري انرژي هاي فراوان و در دسترس طبيعت، در پي گشودن دريچه اي تازه به روي خويش بود تا از اين رهگذر بتواند افزون بر آسان تر كردن كارها ،فعاليت هاي خود را با كمترين هزينه و بالاترين سرعت به انجام رساند و گامي براي آسايش بيشتر بردارد.
نخستين انرژي به كار رفته توسط بشر ،انرژي خورشيد بود.انسان از نور و گرماي آفتاب بهره هاي فراوان مي برد.مردماني كه به جريانهاي آزاد آب دسترسي داشتند يا در سرزمين هاي باد خيز مي زيستند از اين انرژي حركتي استفاده مي كردند و با تبديل و مهار آن ،بر توان خويش جهت انجام كارهاي بزرگتر و دشوارتر ،مي افزودند.انرژي ديگري كه در گذشته انسان با آن آشنا بوده و از آن بهره مي جسته،انرژي زمين گرمايي بود.انسان هاي ساكن نواحي آتش فشاني ،آگاهانه و ناآگاهانه،با بهره بردن از ويژگيهاي درماني و گرمايي چشمه هاي آب گرم،به نوعي اين انرژي را به كار مي بستند.
در به كار گيري انرژي هاي تجديد پذير دو رويكرد عمده وجود دارد.ابتدا روش تركيبي است كه در آن همه ي انواع اين انرژي ها به برق تبديل مي شود .و در رويكرد دوم با تجهيزات ويژه ،اين انرژي ها را بي واسطه در گرمايش،سرمايش و محورهاي چرخان مكانيكي به كار مي برند.
بقیش تو ادامه مطلبه
ادامه مطلب